Thursday, December 6, 2012

Απορριψη τζε αποδοχη

Εχουμεν 6 του Δεκεμβρη του 2012. Η ωρα εν 3:50. Οι αυπνιες καλα κρατουν. Εχω μαθημα η ωρα 10 αυριο αλλα εν μπορω να κοιμηθω. Εχει νυχτες που ειμαι ετσι. Εν ξερω τον λογο. Το πιο πιθανον εν το αγχος, υποσυνειδητο βεβαια γιατι προσπαθω να το παιζω οσο πιο αναισθητος μπορω. Αλλα εν μπορω να κοντρολαρω τουτο το αγχος που κρουζει που μεσα μου.

Σημερα εξυπνησα η ωρα 12:30 (γιατι εψες παλε η ωρα 5 εππεσα). Ηταν ουλα σιονισμενα. Γουαου λαλω! Ηταν πολλα ξαφνικο, εν το ειχαν προβλεψει τζε επιασεν μας ουλλους απροετοιμαστους. Εκλεισαν τα αεροδρομια, τραινα γιοκ, ετρακκαραν μες τους δρομους και τα συναφη. Αλλαξεν λιο το μουτ μου. Αλλα παλε τα ιδια σκατα. Μες το αγχος ουλη μερα ρε κουμπαρε. Τζε να εχω τες μιτσιες τες αλλες του κορς μου να με αγχωνουν παραπανω. Προσπαθω να ξεκοψω λιο γιατι εν μπορω να μου μεταφερνουν τουτο ουλο το αγχος, κανουν με τα δικα μου.

Σκεφτουμαι πολλα....περνω πολλη ωρα μονος μου μες τουτο το δωματιο τζε σκεφτουμαι...εν μπορω να σταματησω. Ο νους μου βουρα με ταχυτητα φωτος. Σκεφτουμαι ενταλως ηταν η ζωη μου 8 μηνες πριν...Πριν....να αποφασισω τι ειμαι. Ειμαι τουτο που ειμαι οκ...Τζε τα πεθκια δαμε εδεχτηκαν το ουλοι που μονο 2 μηνες με ξερουν.  Σκεφτουμαι το μελλον ομως. Ξερω το εννεν ωρα, ακομα σπουδαζω. Αλλα εν μου ξεκολλα που το νου. Τι θα απογινω με τουτο που αποφασισα? Που θα το μαθουν οι γονεις μου? Πως θα αντιδρασουν? Εχω μερικους πολλα καλους μου φιλους που δεν τους το ειπα ακομα. Φοουμαι. Φοουμαι οτι εννα με απορριψουν. Γιατι ομως να με απορριψουν? Γιατι η κοινωνια μας να εν ετσι? Να σε καμνει να φοασε να μιλησεις?

Παω ακομα πιο πισω...Πριν 1 χρονο..Που ημουν στρατο ακομα...νομιζω η ζωη μου ηταν καλυτερη πριν αποφασισω οτι ειμαι γκεη. Εν ξερω γιατι. Εκαρφωθηκεν μου στο νου. Ουλλο προβληματα τζε αγχος εχω το τελευταιο διαστημα. Καποιοι κοντινοι μου που το ξερουν εχουν προβλημα. Εν θελουν να το δειχνουν, αλλα εχουν. Πως αντιμετωπιζω ετσι κατασταση? Σαζεται?

Εν εσυνηθισα να γραφω ετσι ποστ..νομιζω πρωτη φορα εκφραζω ακριβως τουτα που νοιωθω ετσι...φαινεται μου περιεργο...











11 comments:

  1. ναι εν δύσκολο να είσαι γκέη, κοινωνικά πρέπει να κάτσεις να παλέψεις για να σε αποδεχτούν έτσι όπως είσαι και να μεν υποκρίνεσαι. εννά ήθελες όμως να υποκρίνεσαι?
    να φτάσει εκείνη η ώρα που εννά είσαι 80 χρονών και να πεις έφαα μια ζωή να υποκρίνουμαι ότι είμαι κάτι που δεν είμαι απλά για να με αποδέχουνται οι άλλοι?
    να κάμεις τη ζωή που θέλεις. ξέρω εν δύσκολο, εν πολλύ πράμα, επέρασα το και με ένα φίλο μου, αλλά τουλάχιστον θα είσαι αληθινός στον εαυτό σου!
    θέλει χρόνο, θέλει κουράγιο-επειδή στην Κύπρο είμαστε γάροι πας το θέμα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. μα το ποιντ ειναι οτι ειμαι ο εαυτος μου...εν θελω να κρωφκω τον εαυτο μου..μονο σε τζινους που ξερω οτι εν προβληματικες περιπτωσεις..τζε τζιαμε παλε ειμαι ο εαυτος μου, θελουν ας το καταλαβουν θελουν ας μεν το καταλαβουν...απλως εν τους το ειπα κουτσια καθαρισμενα..

      Delete
  2. Δεν μπορώ να προσποιηθώ ότι καταλαβαίνω 100% - αλλά ακόμα και στο μέγεθος που μπορώ να το αντιληφθώ με στεναχωρεί πάρα πολύ. Αυτό που παρατήρησα όμως είναι ότι οι φίλοι, οι γνωστοί που τους είσαι συμπαθής δεν θα αλλάξουν γνώμη. Ο ξάδελφος μου δεν διστάζει να σχολιάζει με άσχημο τρόπο κάποια πράγματα που δεν είναι στη λίστα του με τα "αποδεκτά". Κι όμως, τις προάλλες μου αποκάλυψε ότι κάποιος γνωστός του είναι γκέυ [είναι ανοικτά γκέυ ο άνθρωπος απλά εγώ δεν το ήξερα] και μετά έσπευσε να τον υπερασπιστεί! [ένιωσε την ανάγκη βασικά να ξεκαθαρίσει ότι ακόμα ο παρέας εν τσιάκκος!].
    Το δύσκολο είναι οι γονείς, επειδή μέχρι κάποια ηλικία πάντα είναι δύσκολο να πεις στους γονείς σου τις σκέψεις σου! Αλλά είμαι σίγουρη ότι σιγά σιγά θα βρεις την άκρη. Εσύ είσαι εσύ, και αυτό δεν αλλάζει!
    Αν κάποιοι που το ξέρουν έχουν πρόβλημα και προσπαθούν να μην το δείχνουν, σημαίνει ότι σέβονται και αποδέχονται αυτό που είσαι, απλά τους φαίνεται περίεργο και νιώθουν άβολα. Κάνουν και αυτοί την προσπάθεια τους όμως.
    Μια αγκαλιά από μένα. xx

    ReplyDelete
  3. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  4. Το σημαντικότερο ειναι καποιος να ειναι ο εαυτός του τζαι να νοιωθει καλα με τουτο. Ειτε γκέι ειτε στρέιτ εν εχει σημασία. Λαλώ το γενικα. Αμαν εσυ νοιωθεις καλα με τον εαυτό σου θα το εκπέμπεις τζαι θα ζεις πιο ελευθερος.

    ReplyDelete
    Replies
    1. προσπαθω οσο μπορω...ειμαι ο εαυτος μου, καποτε νιωθω οτι καταλαβουν το καποιοι αλλα εν λαλουν τιποτε..απλα συνεχιζουν να συμπεριφεροντε οπως πριν...

      Delete
  5. ναι συμφωνώ με την Πράς..άμαν νιώθεις καλά όπως είσαι αυτό θα καταλάβει και ο άλλος.
    if we don't accept what we are who will?
    νομίζω εν ενα πράμα που το νιώθουν ούλλοι σε κάποια στιγμή της ζωής τους, ασχέτως σεξουαλικού προσανατολισμού. Απλά έρκεται μια φάση που σκέφτεσαι τι θέλεις, που πάεις, τι κάμνεις. Ίσως για σένα να είναι τωρά αν και νομίζω έρκεται όταν είσαι λίγο πιο μεγάλος ηλικιακά..

    ReplyDelete
    Replies
    1. εν συνεχεια που το σκεφτουμαι τωρα..νομιζω για μενα τωρα εν η ηλικια. ειμαι 20 και μισο... αποδεχτηκα το..τζε προσπαθω να το περνω στους αλλους με το σωστο τροπο..γιατι εννεν τζε το πιο ευκολο

      Delete
  6. η αδελφή μου και ο κολλητός μου είναι γκέι.
    η απόρριψη θα συμβεί. Δέξου το. Δεν έχει λογική. Σημαντικό είναι να καταλάβεις με ποια άτομα θες να δουλέψεις την αποδοχή. Εγώ θα πόνταρα στους γονείς μου. Θα ήθελα να είναι συμπαραστάτες και συνοδηποροι μου ασχέτως των σεξουαλικών μου επιλογών. Οι φίλοι αν δε σε αποδέχονται και δεν μπορείς να ζήσεις με αυτό τους αλλάζεις, όσο αυστηρό ή κυνικό σου ακούγεται.

    ReplyDelete
    Replies
    1. πικρη η αληθεια..νομιζω εν ενιωσα την απορριψη που κανεναν ακομα γιατι ξερουν το ατομα που υπολογιαζα οτι θα το δεχονταν. τζινοι που τους πειραζει εν με απορριψαν απλως εν λιο σφυγμενοι..

      Delete